प्रहरीको लापरबाही खेदजनक

श्यामकृष्णकी छोरी सुनिताले रातोपाटीसँग भनिन्, ‘यो त प्रहरीको अति लापरबाही नै हो । हामीले माघ १० गते नै सबै हुलियासहित फोटो नै राखेर प्रहरीमा खोजबिनका लागि निवेदन दिएका थियौँ । प्रहरीले माघ १० गते नै बुवालाई भेट्टाएको रहेछ । प्रहरी आफैले मुचुल्कासमेत बनाएर राखेको रहेछ । माघ ११ गते बुवाको मृत्यु भएपछि पनि प्रहरीले अलिकति मिहिनेत गरेको भए हामीले तत्कालै थाहा पाउने थियौँ । तर ललितपुर प्रहरीले आफ्नो संयन्त्रमार्फत् तत्कालै सूचना सर्कुलेट गर्नुपर्नेमा त्यसो गरेको रहेनछ । हामीले दिएको हुलिया, त्यही कपडामा प्रहरीले बुवालाई भेटेको थियो । तर यसबारेमा प्रहरीले आफ्नो संयन्त्रमा कुनै जानकारी नदिँदा हाम्रो बुवा बेवारिसे शवका रूपमा जल्दै हुनुहुन्थ्यो । तर हामीले आज भेटेका कारण बेवारिसेकै सूचीबाट जल्नबाट बच्नुभयो । हामी अब शव जिम्मा लिएर दाहसंस्कारको तयारी गर्दछौँ ।’

सुनिताले अगाडि थपिन्, ‘प्रहरीको सूचीमा धेरै मानिसहरू मिसिङमा छन् । कतिपयको मृत्यु भएर अस्पतालहरूको शव गृहमा शव होला, कतिपयको गुमनाम दाहसंस्कार पनि भइसकेको होला । तर प्रहरी संयन्त्रको यसबारेमा खोजबिन र चासो नराख्दा हराएकाहरूको गुमनाम मृत्यु र गुमनाम दाहसंस्कार भइरहेको होला । यो त प्रहरी संयन्त्रको चरम लापरबाही भएन र ।’ratopati